Met het risico om in herhaling te vallen en precies datgene te zeggen wat iedereen al zegt, maar wat is het toch een bizarre tijd! Nog maar een paar weken geleden was ik één van die sceptici die al die heisa rondom het corona virus maar overdreven vond. Ik vond dat alle paniekzaaierij in de media meer schade veroorzaakte dan het virus zelf. En ik vond vooral dat we ‘gewoon’ moesten doen. Het corona virus was toch vergelijkbaar met een milde griep? Waar deden we zo moeilijk over?
Ondertussen ben ik aardig teruggekomen op die mening. Het is een bizarre, beangstigende en indrukwekkende tijd. Het corona virus is van enorme invloed op ons dagelijks leven.
INTELLIGENTE LOCKDOWN
Ik zie veel mensen in mijn omgeving worstelen met de ‘intelligente lockdown’ waar we nu mee te maken hebben. Thuis moeten werken, de kinderen moeten helpen met hun schoolwerk en daarnaast de kinderen moeten vermaken die niet naar de opvang mogen. Opa’s en oma’s die niet meer mogen oppassen. Mensen die hun werk niet meer kunnen doen. Overal waar je komt proberen 1,5 meter afstand te houden. En waar ik zelf het meeste moeite mee heb: ik mag mijn ouders, mijn zusje en mijn neefjes niet meer knuffelen. Het vraagt veel aanpassingsvermogen van iedereen.
Hoe moeilijk en ingewikkeld deze tijd ook is, het brengt ook veel moois. Er ontstaat een soort verbinding, die ik eerder niet zo ervoer. Mensen lijken meer betrokken op elkaar. Daarnaast ontstaan er heel veel mooie en creatieve initiatieven om ondernemers en mensen die het kunnen gebruiken te steunen. De aanleiding is kut (excusez le mot) en het is waarschijnlijk ook niet voldoende om iedereen heelhuids door deze periode heen te kunnen slepen, maar het is wel mooi om te zien dat dit gebeurt.
FOTOGRAFIE
Mijn fotografie ligt in deze periode helemaal stil. Helaas. Waar maart eigenlijk nog één van mijn drukste maanden tot nu toe zou worden, werd het van de ene op de andere dag de rustigste maand tot nu toe. In eerste instantie verplaatste ik de afspraken nog naar april en mei. Maar nu wacht ik maar gewoon af totdat de maatregelen versoepeld gaan worden en we weer meer mogen. Anders blijf ik afspraken verzetten.
Stiekem ben ik opgelucht dat mijn inkomen niet afhankelijk is van mijn fotografie, maar dat ik nog een baan in loondienst heb. Dit biedt op dit moment zoveel zekerheid. Ik zie veel fotografen om mij heen worstelen met hoe zij er toch voor kunnen zorgen dat er brood op de plank komt. En ook dat levert weer veel mooie en creatieve initiatieven op. Er worden instagram-cursussen gelanceerd (kijk maar eens hier en ook zij biedt een cursus aan). Ik zie fotografen die ‘achter het raam’ of ‘deur’portretten aanbieden. En er worden volledige workshops aan gepast aan de huidige situatie.
Ik kan nu weliswaar niet meer in opdracht fotograferen, maar wat ik nu wel veel doe, is thuis fotograferen. Ik kan lekker oefenen met documentaire fotografie èn ik krijg de kans om deze unieke periode vast te leggen. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor de kinderen.
ONS DAGELIJKS LEVEN
Mijn man en ik hebben de eerste week nog met tweetjes door gebracht. Daarna kwamen de kinderen deze kant op. Wellicht is het in dit soort situaties een geluk bij een ongeluk dat je op deze manier de zorg over je kinderen kunt ‘verdelen’. Het aanpassingsvermogen van de kinderen verbaast me enorm. Hoewel de jongste het wel echt mist om naar school te gaan, is ze enorm gemotiveerd om er het beste van te maken. En dat doet ze dan ook. De oudste is wat minder gemotiveerd. Je bent een puber of je bent het niet. Maar ook hij zit iedere dag braaf aan zijn schoolwerk. En het is hem zelf gelukt om een aantal onvoldoendes om te toveren in mooie voldoendes.
Daarnaast proberen we toch wel iedere dag een vast ritme aan te houden. We staan rond dezelfde tijd op, we ontbijten samen en maken ons klaar voor school en werk. We pauzeren tussendoor en we lunchen samen. Na een aantal dagen hadden we ons ritme wel gevonden. Ik heb het geluk dat mijn man zich voornamelijk met de kinderen kan bezig houden, terwijl ik boven aan het werk ben. Als we ’s middags klaar zijn dan proberen we nog even een wandeling te maken. En op vrijdag doen we gewoon een vrijdagmiddagborrel in de tuin.
Ondanks dat het een moeilijke en ingewikkelde periode is, levert het ook veel mooie en warme momenten op. Laten we die proberen te koesteren. Dat probeer ik in ieder geval wel.
GEÏNTERESSEERD?
Mocht jij nou ook, straks nà corona, een mooie persoonlijke fotoreportage willen van jouw gezin waarbij jullie leven wordt vast gelegd zoals het ècht is, neem dan eens contact met me op!
One Reply to “Corona, ons dagelijks leven en fotografie”