De dagen zijn weken geworden en de weken zijn maanden geworden. Hoewel er heel voorzichtig hier en daar wat maatregelen versoepeld worden, is het duidelijk dat we voorlopig niet terug kunnen naar dat wat we kennen. Er is een nieuw soort normaal ontstaan. En misschien gaat ons leven nooit meer helemaal worden wat het ’toen’ was. De tijd zal het leren. Corona zal het ons leren. Enkele weken geleden schreef ik een eerste blog over deze rare periode. Die blog kun je hier terug lezen. En omdat ik ondertussen weer heel wat gefotografeerd heb, vond ik het tijd voor een nieuwe blog.
ONS DAGELIJKS LEVEN
De afgelopen weken zijn we rustig aan gewend geraakt aan het leven in corona-tijd. De kinderen zijn veel hier geweest. En terwijl zij hard (en soms wat minder hard) hun best deden deden voor school, werkten mijn man en ik ondertussen gestaag door. Hij beneden met de kinderen aan tafel, ik boven in mijn fotostudio, tegenwoordig thuiskantoor.
Ook vonden er voorzichtige bezoekjes plaats. Bijvoorbeeld aan mijn zus en haar gezin. Het is knap om te zien hoe mijn neefje van 5 zich aan die 1,5 meter afstand kan houden. Dat lukt hem beter dan dat het mij lukt. En afgelopen week spraken we met mijn familie af in Zeeland. Want wat hadden we de zee toch gemist. Met zo’n uitje stel je wel gelijk alle regels en voorschriften op de proef, kan ik je vertellen.
VOORDELEN
Op een enkele dag na hebben we kunnen genieten van schitterend weer. En omdat we, min of meer noodgedwongen, ons ritme en tempo hebben moeten aanpassen door de maatregelen, voelde het bijna alsof we vakantie hadden. We konden bbq-en, de hangmat was veruit de meest favoriete hangplek en ook de zonnebrandcrème moest weer tevoorschijn getoverd worden. De ontspanning van het niets hoeven, maar tegelijkertijd ook de spanning van alles wat er op dit moment gaande is. Een dubbel gevoel en een vreemde gewaarwording.
Eigenlijk doe ik het zelf wel goed op niets hoeven en niets mogen. De rust is fijn. En hoewel ik het fotograferen mis, vind ik het eigenlijk ook wel prettig om zoveel tijd voor mezelf te hebben. Het leven wordt er een stuk overzichtelijker van. Ik begrijp dat dit voor veel mensen juist niet geldt in deze periode. Dit is mijn ‘luxe’ en voor velen is dit eerder uitzondering dan regel.
Tel daar bij op dat door de corona-maatregelen de kinderen veel meer tijd bij ons door brengen dan normaal. Hierdoor zien we meer van elkaar, genieten we meer van elkaar en groeien we meer naar elkaar toe. Wat mij betreft is dat toch wel een hele waardevolle bijkomstigheid van deze rare en enge tijd. Als we dadelijk weer terug mogen naar hoe het was, dan gaan we dit nog missen!
FOTOGRAFIE
Natuurlijk heb ik weer veel gefotografeerd de afgelopen weken. En hoewel het me niet heel erg veel moeite kost om geïnspireerd te raken, heb ik toch ook mee gedaan aan een online workshop van Nienke Koedijk. Ik vond het heerlijk om aan de hand van opdrachten aan de gang te gaan en weer op een andere manier met fotografie bezig te zijn. 18 mei start er een nieuwe ronde van deze workshop. Ben je graag bezig met fotografie, dan is dit misschien ook iets voor jou.
Zoals ik in mijn vorige blog vertelde heb ik al mijn afspraken van de afgelopen maanden ‘on hold’ moeten zetten. Ondertussen is duidelijk geworden dat veel van de geplande bruiloften als gevolg van de corona-maatregelen, verplaatst gaan worden naar volgend jaar. Helaas. Maar een begrijpelijke keuze. Ik zou mijn bruiloft ook niet willen vieren op 1,5 meter afstand van mijn vrienden en familie.
Het goede nieuws is dat ik, door de huidige versoepelingen, wel mijn andere shoots weer aan het inplannen ben en dat ik het ook wel weer aan durf om nieuwe opdrachten aan te nemen. Met of zonder mondkapje.
GEÏNTERESSEERD?
Dus mocht jij nou ook een mooie persoonlijke fotoreportage willen van jouw gezin waarbij jullie leven wordt vast gelegd zoals het ècht is, neem dan contact met me op! En wie weet kom ik binnenkort, met mondkapje, bij jullie een mooie ‘Day in the Life’ reportage maken.